udqunmaq

f.

1. Reflektiv (qeyri-ixtiyari) olaraq boğazında, burnunda əmələ gələn seliyi udmaq, boğazı sanki bir şeyi udur kimi hərəkət etmək.

2. Sözünü deyə bilməmək, deməyə söz tapmamaq, sözü boğazında qalmaq, tutulmaq. <Zərifə> tez udqundu, yaşarmış gözlərini əlindəki kiçik yaylığın ucu ilə sildi. T. Ş. S.. Kamal udqundu, duruxdu, tutuldu, düşündü. C. C.. Bəhram udqundu, bir neçə saniyə cavab vermədi. Ə. Vəl..